Waarom hebben jongeren vaak geen inspraak tijdens een beslissingsproces terwijl juist zij de toekomst vormen? Als docent is Thom zeer te spreken over Straatdebat.nl. In deze aflevering gaat hij in gesprek met initiatiefnemer Rosa Heijmel.
Werd er vroeger bij jou op school ‘Hanky panky Shanghai’ gezongen als er iemand jarig was? Wij hebben ons nooit beseft hoe pijnlijk dat kan zijn voor iemand met een Chinese achtergrond. Dat een kind van een jaar of zes door dat lied het gevoel kan hebben anders dan zijn/haar klasgenoten te zijn. Deze blinde vlek willen we aanpakken! We nodigden Selina Mak en Andrea Haccou van het platform We spill the bubble tea bij ons thuis uit om te luisteren naar hun ervaringen met racisme.
De verkiezingen staan voor de deur. Annemiek kijkt naar ieder debat. Met de koptelefoon op, want Thom sluit zich liever voor alle heisa af. Dit betekent niet dat Thom geen interesse in politiek heeft. Hij vraagt zich alleen af of politieke besluitvorming niet te langzaam gaat bij het aanpakken van de klimaatcrisis. In deze aflevering praten we over of het huidige politieke bestel idealen in de weg zit, lid worden van een politieke partij en de rol van media in de beeldvorming van een politieke partij en/of politicus. Het allerbelangrijkste vinden wij dat iedereen gaat stemmen! Ook als je het niet met onze idealen eens bent.
Wist je dat je voor slechts 99 cent een stukje aarde kunt kopen? Je zult vast denken: wat moet ik met een vierkante meter? Samen met een aantal andere kopers bezit je een heuse kavel en zorg je ervoor dat dit perceel leefbaar blijft. Eigenlijk koop je de toekomst. Annemiek spreekt Gerard van Dorth: de initiatiefnemer van BuyWorld. Hij werkte jarenlang in een groot bedrijf waar winst de leidraad was, maar besloot zijn leven om te gooien en van de aarde redden zijn missie te maken. Hoe kwam hij op het idee van BuyWorld? Hoe komt hij aan de kavels? Kunnen we de toekomst echt kopen? Veel luisterplezier!
Weet jij hoe jouw droomhuis eruit ziet? Toen Marjan de Blok dat voor zich zag, besloot ze haar droom waar te maken. Ze is dan ook de initiatiefnemer van de duurzame woonwijk op het water: Schoonschip! Ik wilde weten hoe Marjan van een plan naar daadwerkelijk 48 duurzame woningen gekomen is. Een gesprek over dromen, delen en doorzetten!
Tijdens het uitlaten van ons hondje rapen we zwerfafval. We staan versteld van de hoeveelheid blikjes, flesjes en andere verpakkingen die op straat liggen. Maar is dit probleem niet groter dan straatafval? Thom praat met Elisah Pals – de oprichter van Zero Waste Nederland – over hun gedeelde zorgen over het klimaat, afvalvrij leven en de vijf R’en: refuse, reduce, reuse, recycle and rot.
Thom ligt oprecht wakker van de klimaatverandering en handelt soms vanuit zijn zorgen om de aarde een tikkeltje dwangmatig. Toen Annemiek anderhalf jaar geleden de podcast Klimaattherapie ontdekte, stuurde ze de eerste aflevering direct naar Thom. In ‘Klimaattherapie’ volgen we de zoektocht van actrice en zangeres Cecilia Adorée naar hoe om te gaan met de klimaatcrisis. Hoe kun je leven met de wetenschap dat het niet goed met de wereld gaat zonder door te slaan in het verkleinen van de ecologische voetafdruk? In deze aflevering vraagt Thom naar wat Cecilia tot dusver geleerd heeft. Ze praten over hun liefde voor de natuur, activisme en verantwoordelijkheidsgevoel combineren met zelfzorg. Hoe kunnen we plezier blijven maken zonder dat dat ten koste van de aarde gaat?
Op tien minuutjes fietsen van ons huis in Amsterdam-Noord ligt de culturele broedplaats en duurzaam kantorencomplex De Ceuvel. We hebben regelmatig op het terras van het café gezeten en zijn benieuwd hoe deze inspirerende plek tot stand gekomen is. Annemiek stelt al onze vragen aan bestuursvoorzitter Tycho Hellinga. Welke duurzame initiatieven zijn tot dusver in de Ceuvel ontstaan? Wat hebben de initiatiefnemers en medewerkers op het gebied van duurzaamheid en cultureel ondernemerschap geleerd? En hoe ziet de toekomst van de Ceuvel eruit?
Door: Thom van Duuren – 23 december 2020
In de aangrijpende documentaireserie Klassen zien we de wethouder van Onderwijs in Amsterdam Marjolein Moorman haar gezinsleven opofferen voor dat ene doel: de kansenongelijkheid in het onderwijs tegengaan. Dit is inderdaad een groot probleem. Leerlingen van wie de ouders ‘lager’ opgeleid zijn hebben niet dezelfde ondersteuning als hun leeftijdsgenoten met ‘hoogopgeleide’ ouders. Zelfs als de cito-toets wél een hoger advies rechtvaardigt, krijgen deze kinderen het niet. Deze scheefgroei valt niet het overwerkte en ondergewaardeerde docentencorps aan te rekenen. Of de ouders die nou eenmaal het beste voor hun kind willen. Nee, erkent ook de wethouder, het is het systeem dat ondanks ingebouwde ‘gelijkmakers’ als de cito-toets kansengelijkheid en sociale mobiliteit in de weg staat.
Alle inzet en goede bedoelingen om de kansenongelijkheid aan te pakken ten spijt zijn er twee onderliggende problemen die veel minder aandacht krijgen terwijl ze minstens zo bepalend zijn voor iemands schoolsucces én, belangrijker nog, maatschappelijke waardering.
Ten eerste, waarom al zo jong zo streng selecteren aan de poort? Er is geen enkel onomstotelijk argument of wetenschappelijk bewijs dat leerlingen reeds op hun elfde dusdanig rigide ingedeeld moeten worden. Natuurlijk, het geeft een bepaalde zekerheid en houvast om te weten waartoe je geacht wordt in staat te zijn. De nadelen zijn echter onevenredig veel groter: groep 8-leerlingen die gebukt gaan onder enorme druk, een zelfbeeld dat valt of staat met je advies en een toenemend aantal categorale scholen waarbij leerlingen steeds minder in contact komen met leeftijdsgenoten die een ander schooladvies of culturele achtergrond hebben.
Het is dus verstandig om leerlingen een veel langere aanloop te gunnen alvorens een ‘definitief’ oordeel te vellen over hun niveau. Op deze manier wordt er meer rekening gehouden met wat iedereen allang weet: dat elke leerling haar eigen, niet-lineaire ontwikkeling doormaakt.
Nog belangrijker is het om vraagtekens te zetten bij wat we verstaan onder succesvol onderwijs. Is het doel om zoveel mogelijk kinderen zo ‘hoog’ mogelijk af te laten studeren? Of om leerlingen voor te bereiden op de samenleving en een passende vervolgopleiding? Vooralsnog is alles gericht op het eerste, wat voortkomt uit een maatschappelijke overschatting én overwaardering van de kennismaatschappij en beroepen die worden voorbereid in het ‘hoger’ vervolgonderwijs.
Uiteraard is wetenschap en innovatie van levensbelang voor de samenleving, maar dat zijn jeugdwerkers, onderwijzers in het primair onderwijs, zorgmedewerkers en elektriciens óók. Sterker nog, sommige doorgaans ‘hoogopgeleide’ juristen, accountants en marketing-strategen verdienen hun aanzienlijke boterham met ronduit schadelijk werk, zoals het faciliteren van belastingontwijking of door het maken van manipulatieve kindermarketing voor ongezonde producten.
Het wordt dus de hoogste tijd om de termen ‘hoger’ en ‘lager’ onderwijs te vervangen met bijvoorbeeld ‘theoretisch’ en ‘praktisch’. Daarnaast moeten we onze obsessie met ‘theoretische’ (vervolg)opleidingen loslaten en inzetten op onderwijs dat beter aansluit bij, en voorbereid op, de kwaliteiten van de individuele leerlingen. Een uitgestelde niveaubepaling creëert weer meer ruimte om leerlingen met verschillende achtergronden met dezelfde stof, en elkaar, in aanraking te laten komen. De recent zo vaak aangehaalde burgerschapsvorming heeft in een dergelijke setting waarschijnlijk veel meer effect. Pas later scheiden de wegen, maar niet voordat leerlingen van een breed palet aan vakken kennis hebben genomen, kans hebben gekregen zich verder te ontwikkelen én al een rijper beeld van hun kwaliteiten en interesses hebben.
Natuurlijk moeten we kansenongelijkheid met hand en tand bestrijden, maar laten we vooral niet vergeten wat we onze groep 8-leerlingen jaarlijks onnodig aandoen met de hysterie rondom het schooladvies. Nog veel ernstiger is echter de maatschappelijke en financiële overwaardering van theoretisch vervolgonderwijs in een samenleving waarin vooral praktisch geschoolde mensen ons door deze coronacrisis slepen.
Thom en Annemiek staan haaks op elkaar in hun omgeving met social media. In deze aflevering delen we onze perspectieven op technologische innovatie. Zijn wij conservatief of vooruitstrevend? Wat kunnen we van elkaar leren? Wat zijn de voordelen en gevaren?
